Puisi Jawa

Memuji Marang Gusti

Rikolo suryo wes sakjejeking mustoko,
Panaz tumibo marang bumi,
Gerah kroso maring rogo,
Nanging amung pandungo syukur ingkang saged kulo aturi marang Gusti Kang Moho Kuoso ,
Amargo tekan dinten niki kulo tesih di paringi umur dowo..

Roso Loro Sak Jroning Ati

Roso loro sak jeroning ati iki,
Naliko kelingan sliramu,
Tansah mesem lambe iki naliko kelingan eseme sliramu,
Ati iki ora biso ngapusi,
Mung sliramu engkang tak anti",
Mung sliramu engkang tak kangeni..
Duuuh widadariku maburo mbalek menclok ning atiku..
Obatono ati ingkang cacat iki..

Kangen Kampung
Sawijining dino wayah sore,
Tuyo tumibo marang bumi,
Tansah anyez rogo iki naliko keno semilire angin udan,
Ayem tentrem rasaning ati,
Banjur kelingan lan kangen kahanan ing ndeso.



Sing Tak Kangeni

Pating kricik suwara gerimis..
Banyu tumiba marang bumi nalika wanci bengi..
Ngrasakno ati iki koyo diiris..
Nalika Eling marang sing tak kangeni..


Adem rasaning raga iki..
Nalika kena semribiting angin ..
Senajan adoh panggonanmu saiki..
Nanging pikiran iki tetep Eling


Klaras Kang Keno Angin
Kemrisik suarane klaras kang keno angin..
Katon mobat mabit kanthi serasi.
Banjur pikiran iki tansah ngeling eling.
Sawijining wewadon kang setia ning ati..

Lamunan
Adem ayem ati ku
Nyawang langit kang biru.
Katon ketoro nang awang awang.
Maniz eseme sliramu sayang..

Lagi Asyik asyike nyawang .
Teko konco sing ra di undang..
mbuyarke impen-impenan..
Ealadalah Jebul nembe iki mung lamunan..

Sumber : http://www.reynaz.co.cc/2010/11/geguritan-jawa-puisi-jawa.html

Posted in Kata Bijak No comments